สัน
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *sanᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩢ᩠ᨶ (สัน), ภาษาลาว ສັນ (สัน), ภาษาไทลื้อ ᦶᦉᧃ (แสน), ภาษาไทใหญ่ သၼ် (สัน), ภาษาไทใต้คง ᥔᥢᥴ (สั๋น), ภาษาพ่าเก ꩬꩫ် (สน์), ภาษาอาหม 𑜏𑜃𑜫 (สน์)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | สัน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǎn |
| ราชบัณฑิตยสภา | san | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /san˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำนาม
แก้ไขสัน
ภาษาคำเมือง
แก้ไขคำนาม
แก้ไขสัน
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩢ᩠ᨶ (สัน)
ภาษาอีสาน
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขจากภาษาไทย ฉัน (“สรรพนามบุรุษที่ 1”) โดย ฉ กลายเป็น ส
คำสรรพนาม
แก้ไขสัน