สัณห์

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาบาลี สณฺห (“อ่อนหวาน”); เทียบภาษาสันสกฤต श्लक्ष्ण (ศฺลกฺษฺณ, “อ่อนหวาน”)

การแบ่งพยางค์		สัน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎn
	ราชบัณฑิตยสภา	san
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/san˩˩˦/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศัล ศัลย์ สรร สรรค์ สรรพ์ สัณฑ์ สัน สันต์

สัณห์