งาม
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ŋaːmᴬ⁴ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨦᩣ᩠ᨾ (งาม), ภาษาเขิน ᨦᩣ᩠ᨾ (งาม), ภาษาอีสาน งาม, ภาษาลาว ງາມ (งาม), ภาษาไทลื้อ ᦇᦱᧄ (งาม), ภาษาไทใหญ่ ငၢမ်း (ง๊าม), ภาษาไทใต้คง ᥒᥣᥛᥰ (ง๊าม), ภาษาพ่าเก ငံ (งํ), ภาษาอาหม 𑜂𑜪 (งํ), ภาษาจ้วง ngam (งาม, “ถูกต้อง, ดังใจ”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง ngamq (“ดี, ถูกใจ”)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | งาม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ngaam |
| ราชบัณฑิตยสภา | ngam | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ŋaːm˧/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
งาม (คำอาการนาม ความงาม)
- ลักษณะที่เห็นแล้วชวนให้ชื่นชมหรือพึงใจ
- มารยาทงาม
- รูปงาม
- มีลักษณะสมบูรณ์ดี
- ต้นไม้งาม
- ปีนี้ฝนงาม
- ดี, มาก, มีลักษณะที่เป็นไปตามต้องการ
- กำไรงาม
- ธนาคารนี้จ่ายดอกเบี้ยงาม