สมบูรณ์

ดูเพิ่ม: สัมบูรณ์

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सम्पूरण (สมฺปูรณ, “เติมให้เต็ม”); ร่วมรากกับ สัมบูรณ์

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สม-บูน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǒm-buun
	ราชบัณฑิตยสภา	som-bun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/som˩˩˦.buːn˧/(สัมผัส)

คำกริยา

สมบูรณ์ (คำอาการนาม การสมบูรณ์)

1. บริบูรณ์

   สมบูรณ์ด้วยโภคสมบัติ

   สมบูรณ์ด้วยข้าทาสบริวาร

2. ครบถ้วน

   หลักฐานยังไม่สมบูรณ์

3. อ้วนท้วน, แข็งแรง

   เขาสมบูรณ์ขึ้น

   เดี๋ยวนี้สุขภาพเขาสมบูรณ์ดีแล้ว

คำคุณศัพท์

สมบูรณ์ (คำอาการนาม ความสมบูรณ์)

1. มีคุณสมบัติหรือคุณลักษณะครบถ้วน

   มีคุณสมบัติสมบูรณ์ตามกำหนด

2. อ้วนท้วน, แข็งแรง

   มีร่างกายสมบูรณ์

   สุขภาพสมบูรณ์

คำวิสามานยนาม

สมบูรณ์

1. ชื่อบุคคลชายหญิง

การใช้

ชื่อนี้เป็นชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด เป็นอันดับ 4