เลา

ดูเพิ่ม: เล̂า, เล่า, และ เล้า

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เลา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lao
	ราชบัณฑิตยสภา	lao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/law˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩃᩮᩢᩣ (เลัา), เขิน ᩃᩮᩢᩣ (เลัา), ลาว ເລົາ (เล็า), ไทลื้อ ᦟᧁ (เลา), ไทใหญ่ လဝ်း (ล๊ว)，ภาษาจ้วง laeuz (เลา)

คำนาม

เลา

1. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum spontaneum L. ในวงศ์ Gramineae ดอกสีขาวเงิน เป็นมัน, พง หรือ อ้อยเลา ก็เรียก
2. เรียกผมที่หงอกขาวและมีสีดำแซมอยู่บ้าง ว่า ผมสีดอกเลา

รากศัพท์ 2

คำนาม

เลา

1. ไม้ลองในหรือกระบอกสำหรับสอดเพลาในดุมเกวียน

รากศัพท์ 3

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩃᩮᩢᩣ (เลัา), เขิน ᩃᩮᩢᩣ (เลัา), ลาว ເລົາ (เล็า), ไทลื้อ ᦟᧁ (เลา), ไทใหญ่ လဝ်း (ล๊ว)

คำลักษณนาม

เลา

1. เรียกเครื่องเป่าที่มีลักษณะยาวตรงและกลมอย่างปี่ ขลุ่ย

   ปี่เลาหนึ่ง

   ขลุ่ย 2 เลา

รากศัพท์ 4

แผลงมาจาก เรา

คำสรรพนาม

เลา

1. (ภาษาปาก, ภาษาเด็ก, สแลง) เรา (ตัวผู้พูดคนเดียว)

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /law˧˧/

คำคุณศัพท์

เลา (คำอาการนาม กำเลา หรือ ความเลา)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩮᩢᩣ (เลัา)