ดอก
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *ɓloːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨯᩬᨠ (ดอก), ภาษาลาว ດອກ (ดอก), ภาษาไทลื้อ ᦡᦸᧅᧈ (ด่อ̂ก), ภาษาไทดำ ꪚꪮꪀ (บอก), ꪒꪮꪀ (ดอก), ภาษาไทใหญ่ မွၵ်ႇ (ม่อ̂ก), ဝွၵ်ႇ (ว่อ̂ก), ภาษาไทใต้คง ᥛᥩᥐᥱ (ม่อ̂ก), ภาษาพ่าเก မွက် (มอ̂ก์), ภาษาอาหม 𑜉𑜨𑜀𑜫 (มอ̂ก์), 𑜈𑜨𑜀𑜫 (บอ̂ก์), ภาษาจ้วงแบบหนง ndog
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ดอก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dɔ̀ɔk |
| ราชบัณฑิตยสภา | dok | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /dɔːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนามแก้ไข
ดอก
- ส่วนหนึ่งของต้นไม้ที่ผลิออกจากต้นหรือกิ่ง มีหน้าที่ทำให้เกิดผลและเมล็ดเพื่อสืบพันธุ์ มีเกสรและเรณูเป็นเครื่องสืบพันธุ์
- ลวดลายบนผืนผ้าเป็นต้น ที่มีลักษณะเป็นดอกเป็นดวง
คำแปลภาษาอื่นแก้ไข
ส่วนหนึ่งของต้นไม้ที่ผลิออกจากต้นหรือกิ่ง — ให้ดูที่ ดอกไม้
ภาษาคำเมืองแก้ไข
คำนามแก้ไข
ดอก
- อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩬᨠ (ดอก)