มัน
ภาษาไทย
แก้ไขรูปแบบอื่น
แก้ไข- (เลิกใช้) มนน
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | มัน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | man |
| ราชบัณฑิตยสภา | man | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /man˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | มันส์ | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *manᴬ (“พืชมีหัวใช้เป็นอาหาร”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມັນ (มัน), ภาษาคำเมือง ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ภาษาเขิน ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ภาษาไทลื้อ ᦙᧃ (มัน), ภาษาไทใหญ่ မၼ်း (มั๊น), ภาษาอาหม 𑜉𑜃𑜫 (มน์), ภาษาจ้วง maenz
คำนาม
แก้ไขมัน (คำลักษณนาม หัว)
ลูกคำ
แก้ไขรากศัพท์ 2
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *manᴬ (“ไข; ไขมัน”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມັນ (มัน), ภาษาคำเมือง ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ภาษาเขิน ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ภาษาไทใหญ่ မၼ်း (มั๊น), ภาษาอาหม 𑜉𑜃𑜫 (มน์), ภาษาจ้วง maenz; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *maːnᴬ²
คำนาม
แก้ไขมัน
คำคุณศัพท์
แก้ไขมัน (คำอาการนาม ความมัน)
รากศัพท์ 3
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *manᴬ (“สรรพนามบุรุษที่ 3 เอกพจน์”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน มัน, ภาษาลาว ມັນ (มัน), ภาษาคำเมือง ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ภาษาเขิน ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ภาษาไทดำ ꪣꪽ (มัน), ภาษาไทใหญ่ မၼ်း (มั๊น), ภาษาอาหม 𑜉𑜃𑜫 (มน์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง minz/mwnz, ภาษาจ้วง minz/faenz
คำสรรพนาม
แก้ไขมัน
- คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง สำหรับผู้ใหญ่เรียกผู้น้อย มีเด็กเป็นต้นตามสถานะที่ควร สำหรับเรียกผู้อื่นอย่างไม่ยกย่อง และสำหรับเรียกสัตว์หรือสิ่งอื่นทั่ว ๆ ไปตามที่ควร, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 3
ดูเพิ่ม
แก้ไขรากศัพท์ 4
แก้ไขคำกริยา
แก้ไขมัน (คำอาการนาม การมัน หรือ ความมัน)
- เพลิน, ถูกอกถูกใจ, ออกรสออกชาติ
- เกาเสียมัน