คั่ว
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | คั่ว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kûua |
| ราชบัณฑิตยสภา | khua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰua̯˥˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ขั้ว | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᩅᩫ᩶ (ขว็้), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᩅᩫ᩶ (ขว็้), ภาษาอีสาน ขั้ว, ภาษาลาว ຂົ້ວ (ข็้ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦃᧉ (โฃ้), ภาษาไทใหญ่ ၶူဝ်ႈ (ขู้ว), ภาษาไทดำ ꪄ꫁ꪺ (ฃั้ว), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜈𑜫 (ขุว์)
คำกริยา
แก้ไขคั่ว (คำอาการนาม การคั่ว)
คำคุณศัพท์
แก้ไขคั่ว
คำนาม
แก้ไขคั่ว
รากศัพท์ 2
แก้ไขคำกริยา
แก้ไขคั่ว (คำอาการนาม การคั่ว)
- คอยกิน (ใช้ในการเล่นไพ่ผ่องไทยหรือไพ่ผ่องจีนเป็นต้น)
- คบกันอย่างคู่รักมานานแล้ว[1]
- สองคนนี้คั่วกันมาหลายปีก็ยังไม่ได้แต่งงานกัน
- พยายามที่จะเป็นคู่รัก[1]
- เขากำลังคั่วผู้หญิงคนนี้อยู่ อย่าไปยุ่งเชียวนะ
- ใกล้ถึงลำดับที่จะได้หรือจะเป็น[1]
- เขาคั่วตำแหน่งอธิบดีอยู่ สิ้นปีนี้ก็คงจะได้เป็น
อ้างอิง
แก้ไข- ↑ 1.0 1.1 1.2 ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 31.