ตั้ง
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *taŋᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩢ᩠᩶ᨦ (ตั้ง), ภาษาลาว ຕັ້ງ (ตั้ง), ภาษาไทลื้อ ᦎᧂᧉ (ตั้ง), ภาษาไทใหญ่ တင်ႈ (ตั้ง), ภาษาอาหม 𑜄𑜂𑜫 (ตง์), ภาษาจ้วง daengj
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ตั้ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtâng |
| ราชบัณฑิตยสภา | tang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /taŋ˥˩/(ส) | |
คำกริยาแก้ไข
ตั้ง (คำอาการนาม การตั้ง)
- ชูตัว, ชูตัวหรือทำให้ทรงตัวในลักษณะที่ไม่ใช่นอนหรือล้ม
- ขนตั้งชัน
- ต้นข้าวเอนแล้วกลับตั้งขึ้น
- ตั้งขวด
- ตั้งตุ๊กตา
- ทรง, ดำรง
- ตั้งอยู่ในคลองธรรม
- ตั้งอยู่ในศีลในธรรม
- ทำให้มีขึ้น, สร้างให้มีขึ้น
- ตั้งตำแหน่งใหม่
- ตั้งบ้านตั้งเรือน
- ยกฐานะให้สูงขึ้น
- ตั้งพระราชาคณะ
- ตั้งเปรียญ
- กำหนด
- ตั้งราคา
- วาง
- ตั้งสำรับ
- วางซ้อนกันมาก ๆ
- ตั้งหนังสือเป็นกองสูง
- เริ่ม, เริ่มมี
- ตั้งครรภ์
- ตั้งเค้า
- ตั้งท้อง
คำบุพบทแก้ไข
ตั้ง
คำลักษณนามแก้ไข
ตั้ง
คำนามแก้ไข
ตั้ง
- ครั้ง
- มาลองกันดูสักตั้ง
ภาษาปักษ์ใต้แก้ไข
คำกริยาแก้ไข
ตั้ง (คำอาการนาม ก่านตั้ง)
- วาง
- เป๋าตังค์ตั้งโย่นั้น
- กระเป๋าเงินวางอยู่ตรงนั้น