ตึ๊ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาแต้จิ๋ว 當 (deng3, “จำนำ; โรงรับจำนำ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตึ๊ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtʉ́ng
	ราชบัณฑิตยสภา	tueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tɯŋ˦˥/(ส)

คำนาม

ตึ๊ง

1. ใช้เฉพาะใน โรงตึ๊ง

คำกริยา

ตึ๊ง (คำอาการนาม การตึ๊ง)

1. (ภาษาปาก) จำนำ