ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *taŋᴮ¹, จากไทดั้งเดิม *taŋᴮ, จากจีนยุคกลาง (MC tongH); ร่วมเชื้อสายกับลาว ຕັ່ງ (ตั่ง), ไทลื้อ ᦎᧂᧈ (ตั่ง), ไทดำ ꪔꪰ꪿ꪉ (ตั่ง), ไทใหญ่ တင်ႇ (ตั่ง), ไทใต้คง ᥖᥒᥱ (ตั่ง), อาหม 𑜄𑜂𑜫 (ตง์), จ้วง daengq; เทียบเขมร តាំង (ตาํง)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ตั่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdtàng
ราชบัณฑิตยสภาtang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/taŋ˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ตั่ง

  1. ที่สำหรับนั่งหรือวางของ ทรงเตี้ย ไม่มีพนัก พื้นเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสหรือสี่เหลี่ยมผืนผ้า ตามปรกติมี 4 ขา

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข