สู
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | สู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǔu |
| ราชบัณฑิตยสภา | su | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /suː˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩪ (สู), ภาษาอีสาน สู, ภาษาลาว ສູ (สู), ภาษาไทลื้อ ᦉᦴ (สู), ภาษาไทดำ ꪎꪴ (สุ), ภาษาไทใหญ่ သူ (สู), ภาษาไทใต้คง ᥔᥧᥴ (สู๋), ภาษาอาหม 𑜏𑜥 (สู), ภาษาจ้วง sou
คำสรรพนาม
แก้ไขสู
ดูเพิ่ม
แก้ไขสรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม
รากศัพท์ 2
แก้ไขคำคุณศัพท์
แก้ไขสู
ลูกคำ
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /suː˨˦/
คำสรรพนาม
แก้ไขสู
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈᩪ (สู, “ท่าน, พวกท่าน”)
ภาษาอีสาน
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย สู, ภาษาคำเมือง ᩈᩪ (สู), ภาษาลาว ສູ (สู), ภาษาไทลื้อ ᦉᦴ (สู), ภาษาไทดำ ꪎꪴ (สุ), ภาษาไทใหญ่ သူ (สู), ภาษาไทใต้คง ᥔᥧᥴ (สู๋), ภาษาอาหม 𑜏𑜥 (สู), ภาษาจ้วง sou
คำสรรพนาม
แก้ไขสู