พหูพจน์

ดูเพิ่ม: พหุพจน์

ภาษาไทย

ยืมมาจากสันสกฤต बहुवचन (พหุวจน) หรือบาลี พหุวจน; เทียบเท่า พหู +‎ พจน์

การแบ่งพยางค์		พะ-หู-พด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pá-hǔu-pót
	ราชบัณฑิตยสภา	pha-hu-phot
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰa˦˥.huː˩˩˦.pʰot̚˦˥/^{(สัมผัส)}

พหูพจน์

(ไวยากรณ์) คำ ที่กล่าว ถึง สิ่ง มาก กว่า หนึ่ง (ที่ไม่ใช่เอกพจน์ ทวิพจน์ หรือไตรพจน์)