ดูเพิ่ม: เผอ และ เผื่อ

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *pʰɯaภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pwe(เผือ-กู เรา ฉัน)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์เผือ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpʉ̌ʉa
ราชบัณฑิตยสภาphuea
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɯa̯˩˩˦/(สัมผัส)

คำสรรพนาม แก้ไข

เผือ

  1. (โบราณ) พวกเรา (สองคน ไม่รวมบุคคลที่ ๒)

ดูด้วย แก้ไข