มื่น

ดูเพิ่ม: มน, มน., มัน, มั่น, มินิ, มีน, มึน, มืน, มุน, มุนิ, และ มุ่น

ภาษาคำเมือง

คำกริยา

มื่น (คำอาการนาม ก๋ารมื่น หรือ ก๋านมื่น)

1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น)

คำคุณศัพท์

มื่น (คำอาการนาม กำมื่น หรือ ความมื่น)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น)

ภาษาปักษ์ใต้

เลข

มื่น

1. (หนึ่ง) หมื่น

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *m.lɯːlᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มลื่น หรือ ลื่น, ภาษาลาว ມື່ນ (มื่น), ภาษาคำเมือง ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น), ภาษาเขิน ᨾᩨ᩠᩵ᨶ (มื่น), ภาษาไทลื้อ ᦙᦹᧃᧈ (มื่น), ภาษาไทใหญ่ မိုၼ်ႈ (มึ้น), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜤𑜃𑜫 (มึน์), ภาษาแสก หมรื้น

คำกริยา

มื่น (คำอาการนาม การมื่น)

1. (อกรรม) ลื่น

คำคุณศัพท์

มื่น (คำอาการนาม ความมื่น)

1. ลื่น