ปลูก
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pluːkᴰ¹ᴸ, จากภาษาไทดั้งเดิม *plwɯːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປູກ (ปูก), ภาษาไทลื้อ ᦔᦳᧅᧈ (ปุ่ก) หรือ ᦔᦴᧅ (ปูก), ภาษาไทดำ ꪜꪴꪀ (ปุก), ภาษาไทใหญ่ ၽုၵ်ႇ (ผุ่ก), ภาษาอ่ายตน ပုက် (ปุก์), ภาษาอาหม 𑜆𑜤𑜀𑜫 (ปุก์), ภาษาแสก ปร̄อก，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง byuk（หนิงหมิง）， ภาษาจ้วง byok
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ปฺลูก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplùuk |
| ราชบัณฑิตยสภา | pluk | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pluːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา แก้ไข
ปลูก (คำอาการนาม การปลูก)
- เอาต้นไม้หรือเมล็ด หน่อ หัว เป็นต้น ใส่ลงในดินหรือสิ่งอื่นเพื่อให้งอกหรือให้เจริญเติบโต
- ทำให้เจริญเติบโต, ทำให้งอกงาม
- ปลูกไมตรี
- เอาสิ่งต่าง ๆ มาปรุงกันเข้าเพื่อทำเป็นที่อยู่หรือที่พักอาศัย โดยวิธีฝังเสาลงในดิน, ปลูกสร้าง ก็ว่า
- ปลูกบ้าน
- ปลูกเรือน
- โดยปริยายหมายถึงการกระทำที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
- ปลูกพลับพลายก