ฝัง
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (เลิกใช้) ฝงง
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *faŋᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ฝัง, ภาษาลาว ຝັງ (ฝัง), ภาษาคำเมือง ᨺᩢ᩠ᨦ (ฝัง), ภาษาเขิน ᨺᩢ᩠ᨦ (ฝัง), ภาษาไทลื้อ ᦚᧂ (ฝัง), ภาษาไทดำ ꪠꪰꪉ (ฝัง), ภาษาไทใหญ่ ၽင် (ผัง) หรือ ၾင် (ฝัง), ภาษาไทใต้คง ᥜᥒᥴ (ฝั๋ง), ภาษาอาหม 𑜇𑜞𑜂𑜫 (ผฺรง์), ภาษาจ้วง baeng, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง paeng
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ฝัง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fǎng |
| ราชบัณฑิตยสภา | fang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /faŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำกริยา แก้ไข
ฝัง (คำอาการนาม การฝัง)
- (สกรรม) จมหรือทำให้จมลงไปจากระดับพื้นจนมิดทั้งหมดหรือมิดแต่บางส่วน
- ฝังศพ
- ฝังทรัพย์
- ฝังเสา
- (สกรรม)ทำให้จมติดแน่นอยู่ในสิ่งต่าง ๆ
- ฝังเพชร
- ฝังลาย
- (ในเชิงเปรียบเทียบ, สกรรม) ลักษณะอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น
- ฝังใจ
- ฝังหัว
คำประสม แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /faŋ˨˦/