ฝัง

ดูเพิ่ม: ฝั่ง, ฝุง, และ ฝูง

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• ฝงง (เลิกใช้)

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *faŋᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฝัง, ลาว ຝັງ (ฝัง), คำเมือง ᨺᩢ᩠ᨦ (ฝัง), เขิน ᨺᩢ᩠ᨦ (ฝัง), ไทลื้อ ᦚᧂ (ฝัง), ไทดำ ꪠꪰꪉ (ฝัง), ไทใหญ่ ၽင် (ผัง) หรือ ၾင် (ฝัง), ไทใต้คง ᥜᥒᥴ (ฝั๋ง), อาหม 𑜇𑜞𑜂𑜫 (ผฺรง์), จ้วง baeng, จ้วงแบบจั่วเจียง paeng

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฝัง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fǎng
	ราชบัณฑิตยสภา	fang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/faŋ˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

ฝัง (คำอาการนาม การฝัง)

1. (สกรรม) จมหรือทำให้จมลงไปจากระดับพื้นจนมิดทั้งหมดหรือมิดแต่บางส่วน

   ฝังศพ

   ฝังทรัพย์

   ฝังเสา

2. (สกรรม)ทำให้จมติดแน่นอยู่ในสิ่งต่าง ๆ

   ฝังเพชร

   ฝังลาย

3. (ในเชิงเปรียบเทียบ, สกรรม) ลักษณะอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น

   ฝังใจ

   ฝังหัว

ลูกคำ

• ฝังเข็ม
• ฝังใจ
• ฝังดิน
• ฝังตัว
• ฝังใน
• ฝังรอย
• ฝังราก
• ฝังรูป
• ฝังศพ
• ฝังหัว
• ฝากฝัง

คำแปลภาษาอื่น

จมหรือทำให้จมจากพื้น

• คำเมือง: ᨺᩢ᩠ᨦ (nod) (ฝัง)
• ดัตช์: begraven (nl) (เบอฅราเวอน์)
• ไทใหญ่: ၽင် (shn) (ผัง)
• ฟรีเชียตะวันตก: begrave (fy) (เบอกราเวอ)
• ลาว: ຝັງ (lo) (ฝัง)
• สเปน: enterrar (es) (เอนเตร์ราร์), sepultar (es) (เซปูลตาร์)
• อังกฤษ: bury (en) (แบรี)

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /faŋ˨˦/

คำกริยา

ฝัง (คำอาการนาม ก๋ารฝัง หรือ ก๋านฝัง)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨺᩢ᩠ᨦ (ฝัง)