แน่น

ดูเพิ่ม: แนน

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• แหน้น (เลิกใช้, โทโทษ)

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰnɛːnꟲ¹ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᨶᩯ᩶ᩁ (หแน้ร), อีสาน แหน้น, ลาว ແໜ້ນ (แหน้น), ไทลื้อ ᦶᦐᧃᧉ (แหฺน้น), ไทดำ ꪵꪘ꫁ꪙ (แหฺน้น), ไทใหญ่ ၼႅၼ်ႉ (แน๎น), พ่าเก ꩫိꩫ် (นิน์), อาหม 𑜃𑜢𑜐𑜫 (นิญ์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		แน็่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nɛ̂n
	ราชบัณฑิตยสภา	naen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nɛn˥˩/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์

แน่น (คำอาการนาม ความแน่น)

1. อาการที่แออัดยัดเยียดหรือเบียดเสียดจนแทบไม่มีที่ว่าง

   คนแน่น

   ต้นไม้ขึ้นแน่น

2. อยู่กับที่หรือทำให้อยู่กับที่อย่างมั่นคงไม่ให้หลุดไม่ให้คลอน

   เกาะแน่น

   ปักเสาแน่น

3. ลักษณะของเสียงดังแบบหนึ่งที่เนื่องมาจากมีการอัดแน่นเป็นพิเศษอย่างเสียงพลุเสียงระเบิด

ลูกคำ

• เนืองแน่น
• แน่นขนัด
• แน่นท้อง
• แน่นนันต์
• แน่นแฟ้น
• แน่นหนา
• แน่นหน้าอก
• แนบแน่น
• หนาแน่น