ดัง
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ดัง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dang |
| ราชบัณฑิตยสภา | dang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /daŋ˧/(ส) | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *ɗaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง), ภาษาลาว ດັງ (ดัง), ภาษาไทลื้อ ᦡᧂ (ดัง), ภาษาไทใหญ่ လင်/ၼင် (ลัง/นัง) (ในคำ ၶူႈလင်/ၶူႈၼင် (ขู้ลัง/ขู้นัง)), ภาษาไทใต้คง ᥘᥒ (ลัง), ภาษาอ่ายตน ဒင် (ทง์) หรือ ꩫင် (นง์), ภาษาอาหม 𑜓𑜂𑜫 (ดง์) หรือ 𑜃𑜂𑜫 (นง์), ภาษาปู้อี ndangl, ภาษาจ้วง ndaeng
รูปแบบอื่นแก้ไข
คำนามแก้ไข
ดัง
รากศัพท์ 2แก้ไข
คำคุณศัพท์แก้ไข
ดัง (คำอาการนาม ความดัง)
- เกิดเสียงขึ้นหรือทำให้เสียงเกิดขึ้นอย่างแรง
- กลองดัง
- เสียงดัง
- (ภาษาปาก) มีชื่อเสียง
- นักร้องดัง
- นักการเมืองคนดัง
- (ภาษาปาก) เป็นที่รู้จักหรือโจษขานกันทั่วไป
- ละครเรื่องนี้ดังมาก
- ข่าวดัง
คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข
ดัง (คำอาการนาม ความดัง)
- ทำให้เสียงบังเกิดขึ้นอย่างแรง
- พูดดัง
รากศัพท์ 3แก้ไข
รูปแบบอื่นแก้ไข
คำบุพบทแก้ไข
ดัง
ภาษาคำเมืองแก้ไข
คำกริยาแก้ไข
ดัง (คำอาการนาม ก๋ารดัง หรือ ก๋านดัง)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง)
คำนามแก้ไข
ดัง
- อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง)
คำคุณศัพท์แก้ไข
ดัง (คำอาการนาม กำดัง หรือ ความดัง)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง)
ภาษาญ้อแก้ไข
คำนามแก้ไข
ดัง
- จมูก
ภาษาอีสานแก้ไข
คำนามแก้ไข
ดัง
- จมูก