ดั้ง
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ดั้ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dâng |
| ราชบัณฑิตยสภา | dang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /daŋ˥˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
คำนามแก้ไข
ดั้ง
- เครื่องถือสำหรับปิดป้องศัสตราวุธ รูปคล้ายกาบกล้วย, โบราณใช้ว่า ด้าง ก็มี
- เรียกเสาเรือนเครื่องสับที่ตั้งอยู่บนหลังรอดตรงกึ่งกลางความยาวของตัวรอดขึ้นไปรับอกไก่ ว่า เสาดั้ง
- เรียกเสาที่ตั้งบนขื่อสำหรับรับอกไก่ ว่า ดั้งแขวน
- เรียกเรือซึ่งกำหนดให้เข้ากระบวนเสด็จทางชลมารค จัดเป็น 2 สายขนาบเรือกลอง ไปข้างหน้าเรือไชยและเรือพระที่นั่งลำทรง อาจมีกี่คู่ก็ได้ ว่า เรือดั้ง
คำกริยาแก้ไข
ดั้ง (คำอาการนาม การดั้ง)
รากศัพท์ 2แก้ไข
แผลงมาจาก ดัง, จากภาษาไทดั้งเดิม *ɗaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດັງ (ดัง), ภาษาไทลื้อ ᦡᧂ (ดัง), ภาษาไทใหญ่ လင်/ၼင် (ลัง/นัง) (ในคำ ၶူႈလင်/ၶူႈၼင် (ขู้ลัง/ขู้นัง)), ภาษาไทใต้คง ᥘᥒ (ลัง), ภาษาอ่ายตน ဒင် (ดง์) หรือ ꩫင် (นง์), ภาษาอาหม 𑜓𑜂𑜫 (ดง์) หรือ 𑜃𑜂𑜫 (นง์), ภาษาปู้อี ndangl, ภาษาจ้วง ndaeng
คำนามแก้ไข
ดั้ง
รากศัพท์ 3แก้ไข
ยืมโดยเรียนรู้จากภาษาญี่ปุ่น 段 (ดัง)
คำนามแก้ไข
ดั้ง