คู่
ภาษาไทย
แก้ไข| ๒ 2 |
||
|---|---|---|
| เชิงการนับ: สอง เชิงอันดับที่: ที่สอง, รอง ตัวคูณ: สองเท่า เชิงรวบรวม: คู่ เศษส่วน (⅟…): ครึ่ง, ซีก | ||
รากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡuːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄູ່ (คู่), ภาษาไทลื้อ ᦅᦴᧈ (คู่), ภาษาไทใหญ่ ၵူႈ (กู้), ภาษาจ้วง gouh (เก่า), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kuh (คู่)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | คู่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kûu |
| ราชบัณฑิตยสภา | khu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰuː˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขคู่
- (คณิตศาสตร์) จำนวนที่หารด้วย 2 ลงตัว
- ของ 2 สิ่งที่สำหรับกันหรือใช้กำกับกันอย่างช้อนส้อม
- ผัวหรือเมีย
- เลือกคู่
- มีคู่
- หาคู่
คำลักษณนาม
แก้ไขคู่
- เรียกของที่มีลักษณะเป็น 2
- ตะเกียบคู่หนึ่ง
- รองเท้าสองคู่
คำตรงข้าม
แก้ไข- (หารด้วย 2 ลงตัว) คี่
คำเกี่ยวข้อง
แก้ไขคำเกี่ยวข้อง
| width=1% | |bgcolor="#f9f9f9" valign=top align=left width=33%|
- คู่ซ้อม
- คู่ชี้
- คู่ต่อสู้
- คู่นอน
- คู่บารมี
- คู่บ่าวสาว
- คู่บ้านคู่เมือง
- คู่ปรับ
- คู่ผัวตัวเมีย
- คู่แฝด
- คู่มือ
- คู่รัก
- คู่สมรส
| width=1% | |bgcolor="#f9f9f9" valign=top align=left width=33%|
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขคำคุณศัพท์
แก้ไขคู่ (คำอาการนาม ความคู่)
- ลักษณะของสิ่ง 2 สิ่งที่ต่างกันแต่มีภาวะคล้ายคลึง หรือมีความสัมพันธ์กัน
- ดวงอาทิตย์คู่กับดวงจันทร์
- หญิงคู่กับชาย
ภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kuː˦˨/
คำลักษณนาม
แก้ไขคู่
- อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩪ᩵ (คู่)
คำกริยา
แก้ไขคู่ (คำอาการนาม การคู่)
คำคุณศัพท์
แก้ไขคู่
- อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩪ᩵ (คู่)