ดูเพิ่ม: ʼรฺอง, ร่อง, และ ร้อง

ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์รอง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงrɔɔng
ราชบัณฑิตยสภาrong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/rɔːŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข
จำนวนภาษาไทย (edit)
20
[a], [b] ←  1
2
3  → 
    เชิงการนับ: สอง
    เชิงอันดับที่: ที่สอง, รอง
    ตัวคูณ: สองเท่า
    เชิงรวบรวม: คู่
    เศษส่วน (⅟…): ครึ่ง, ซีก

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩬᨦ (รอง), ภาษาอีสาน ฮอง, ภาษาลาว ຮອງ (ฮอง), ภาษาไทใหญ่ ႁွင်း (ห๊อ̂ง), ภาษาไทลื้อ ᦣᦸᧂ (ฮอ̂ง), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜂𑜫 (รอ̂ง์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง rongz (รอง-ปูไว้ที่ใต้ รองรับไว้)

คำกริยา

แก้ไข

รอง (คำอาการนาม การรอง)

  1. รับรวมของเหลวหรือสิ่งอื่นที่ไหลตกลงมา
    รองน้ำ
  2. ต้านทานค้ำจุนให้คงอยู่
    รองหัวเข็ม
  3. หนุนให้สูงขึ้น
    เอาไม้รองโต๊ะรองตู้
  4. รองรับ
    เอาเบาะรองนั่ง
    เอาผ้ารองมือ

คำคุณศัพท์

แก้ไข

รอง

  1. เป็นที่ 2 โดยตำแหน่ง
    รองอธิบดี
    รองอธิการบดี
  2. ถัดลงมาโดยอายุหรือตำแหน่ง
    ตำแหน่งรองลงมา
  3. ด้อยกว่า
    เป็นรอง

รากศัพท์ 2

แก้ไข

คำคุณศัพท์

แก้ไข

รอง

  1. งามสุกใส
    รองเรือง
    เรืองรอง