รอง
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | รอง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rɔɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | rong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɔːŋ˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไข| 20 | ||
| [a], [b] ← 1 | ๒ 2 |
3 → |
|---|---|---|
| เชิงการนับ: สอง เชิงอันดับที่: ที่สอง, รอง ตัวคูณ: สองเท่า เชิงรวบรวม: คู่ เศษส่วน (⅟…): ครึ่ง, ซีก | ||
ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩁᩬᨦ (รอง), อีสาน ฮอง, ลาว ຮອງ (ฮอง), ไทใหญ่ ႁွင်း (ห๊อ̂ง), ไทลื้อ ᦣᦸᧂ (ฮอ̂ง), อาหม 𑜍𑜨𑜂𑜫 (รอ̂ง์), จ้วงแบบจั่วเจียง rongz (รอง-ปูไว้ที่ใต้ รองรับไว้)