ʼรฺอง

ดูเพิ่ม: รอง, ร่อง, และ ร้อง

ภาษาเลอเวือะตะวันตก

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *-rɔŋ

การออกเสียง

• (บ้านป่าแป๋) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˀɣɔŋ/

คำนาม

ʼรฺอง

1. ต้นเสา