ดูเพิ่ม: เม.ย.

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *miəᴬ⁴, จากภาษาไทดั้งเดิม *miəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨾ᩠ᨿᩮ (มเย), ภาษาเขิน ᨾᩮ (เม), ภาษาอีสาน เมีย, ภาษาลาว ເມຍ (เมย), ภาษาไทลื้อ ᦵᦙ (เม), ภาษาไทดำ ꪣꪸ (มย̂), ภาษาไทขาว ꪝꪸ, ภาษาไทใหญ่ မေး (เม๊), ภาษาอาหม 𑜉𑜣 (มี), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง meh, ภาษาจ้วง meh/maex

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์เมีย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmiia
ราชบัณฑิตยสภาmia
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/mia̯˧/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

เมีย (คำลักษณนาม คน)

  1. (ภาษาปาก) ภรรยา, หญิงที่เป็นคู่ครองของชาย, คู่กับ ผัว

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

คำคุณศัพท์

แก้ไข

เมีย

  1. คำบอกเพศ หมายความว่า ตัวเมีย
    ไก่เมีย
    ม้าเมีย

คำพ้องความ

แก้ไข
ดูที่ อรรถาภิธาน:เมีย

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

เมีย

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨾ᩠ᨿᩮ (มเย)