meh

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *meːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับไทย แม่, คำเมือง ᨾᩯ᩵ (แม่), ลาว ແມ່ (แม่), ไทลื้อ ᦶᦙᧈ (แม่), ไทใหญ่ မႄႈ (แม้), ไทดำ ꪵꪣ꪿ (แม่), อาหม 𑜉𑜦𑜧 (เม), ปู้อี meeh

การออกเสียง

(จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /me˧/

• เลขวรรณยุกต์: me⁶
• การแบ่งพยางค์: meh
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): เม^{สามัญ}

คำนาม

meh (อักขรวิธีปี 1957–1982 meƅ)

1. แม่