meh

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *meːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย แม่, ภาษาคำเมือง ᨾᩯ᩵ (แม่), ภาษาลาว ແມ່ (แม่), ภาษาไทลื้อ ᦶᦙᧈ (แม่), ภาษาไทใหญ่ မႄႈ (แม้), ภาษาไทดำ ꪵꪣ꪿ (แม่), ภาษาอาหม 𑜉𑜦𑜧 (เม), ภาษาปู้อี meeh

การออกเสียง

• (จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /me˧/
• เลขวรรณยุกต์: me⁶
• การแบ่งพยางค์: meh
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): เม^{สามัญ}

คำนาม

meh (อักขรวิธี 1957–1982 meƅ)

1. แม่