ดูเพิ่ม: ชอน

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊ້ອນ (ซ้อน), ภาษาคำเมือง ᨩᩬ᩶ᩁ (ชอ้ร), ภาษาไทใหญ่ ၸွၼ်ႉ (จ๎อ̂น); เทียบภาษาพม่า ဇွန်း (ชฺวน์:), ภาษามอญ ဇန် (ชน์), ภาษาจ้วง conj (ฉ้อน, ช้อน, ตัก), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง conj (ฉ้อน, ช้อน, ตัก)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ช้อน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchɔ́ɔn
ราชบัณฑิตยสภาchon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰɔːn˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ช้อน (คำลักษณนาม คัน)

  1. เครื่องใช้สำหรับตักของกิน มีด้ามจับ เรียกชื่อตามสิ่งที่ตัก หรือวัสดุที่ใช้ทำช้อน
    ช้อนแกง
    ช้อนขนม
    ช้อนกาแฟ
    ช้อนซุป
    ช้อนกระเบื้อง
    ช้อนสังกะสี
    ช้อนหอย
    ช้อนพลาสติก
  2. เครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ใหญ่กว่าสวิง ถักเป็นร่างแห ขอบเป็นรูปสามเหลี่ยมหรือวงกลม มีด้ามจับ

คำพ้องความ

แก้ไข

ราชาศัพท์สำหรับเครื่องใช้สำหรับตักว่า ฉลองพระหัตถ์ช้อน

คำกริยา

แก้ไข

ช้อน (คำอาการนาม การช้อน)

  1. ตักเอาสิ่งที่อยู่ในของเหลวหรือที่ผิวของของเหลวแยกออกมา
    ช้อนปลา
    ช้อนลูกน้ำ
    ช้อนแหน
  2. ตักเอาสิ่งที่อยู่บนผิวพื้น
    ช้อนผง
  3. เอามือสอดลงไปข้างใต้แล้วยกขึ้น
    ช้อนศีรษะ
    ช้อนตัว

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ช้อน

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩬ᩶ᩁ (ชอ้ร)

คำกริยา

แก้ไข

ช้อน (คำอาการนาม การช้อน)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩬ᩶ᩁ (ชอ้ร)