ช้อน
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊ້ອນ (ซ้อน), ภาษาคำเมือง ᨩᩬ᩶ᩁ (ชอ้ร), ภาษาไทใหญ่ ၸွၼ်ႉ (จ๎อ̂น); เทียบภาษาพม่า ဇွန်း (ชฺวน์:), ภาษามอญ ဇန် (ชน์), ภาษาจ้วง conj (ฉ้อน, “ช้อน, ตัก”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง conj (ฉ้อน, “ช้อน, ตัก”)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ช้อน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chɔ́ɔn |
| ราชบัณฑิตยสภา | chon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰɔːn˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ช้อน (คำลักษณนาม คัน)
- เครื่องใช้สำหรับตักของกิน มีด้ามจับ เรียกชื่อตามสิ่งที่ตัก หรือวัสดุที่ใช้ทำช้อน
- ช้อนแกง
- ช้อนขนม
- ช้อนกาแฟ
- ช้อนซุป
- ช้อนกระเบื้อง
- ช้อนสังกะสี
- ช้อนหอย
- ช้อนพลาสติก
- เครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ใหญ่กว่าสวิง ถักเป็นร่างแห ขอบเป็นรูปสามเหลี่ยมหรือวงกลม มีด้ามจับ
คำพ้องความ แก้ไข
ราชาศัพท์สำหรับเครื่องใช้สำหรับตักว่า ฉลองพระหัตถ์ช้อน
คำกริยา แก้ไข
ช้อน (คำอาการนาม การช้อน)
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕɔːn˦˥/
คำนาม แก้ไข
ช้อน (ต้องการถอดอักษร)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩬ᩶ᩁ (ชอ้ร)
คำกริยา แก้ไข
ช้อน (ต้องการถอดอักษร) (คำอาการนาม การช้อน)