ภาษาไทยแก้ไข

รากศัพท์ 1แก้ไข

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC pɨo); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹᩥ᩠ᩅ (ผิว), ภาษาลาว ຜິວ (ผิว), ภาษาไทใหญ่ ၽိဝ် (ผิว)

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์ผิว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpǐu
ราชบัณฑิตยสภาphio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰiw˩˩˦/(สัมผัส)

คำนามแก้ไข

ผิว

  1. ส่วนที่มีลักษณะบางเป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น
คำแปลภาษาอื่นแก้ไข

รากศัพท์ 2แก้ไข

การออกเสียงแก้ไข

การแบ่งพยางค์ผิ-วะ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpì-wá
ราชบัณฑิตยสภาphi-wa
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰi˨˩.waʔ˦˥/(สัมผัส)

คำสันธานแก้ไข

ผิว

  1. ถ้าว่า, หากว่า, แม้นว่า