ผิว
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์ 1
แก้ไขยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 膚 (MC pju); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹᩥ᩠ᩅ (ผิว), ภาษาลาว ຜິວ (ผิว), ภาษาไทลื้อ ᦕᦲᧁ (ผีว), ภาษาไทใหญ่ ၽိဝ် (ผิว), ภาษาไทใต้คง ᥚᥤᥝᥴ (ผี๋ว), ภาษาพ่าเก ၸိဝ် (ผิว์)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ผิว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pǐu |
| ราชบัณฑิตยสภา | phio | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰiw˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขผิว
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขส่วนที่เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น
รากศัพท์ 2
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ผิ-วะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pì-wá |
| ราชบัณฑิตยสภา | phi-wa | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰi˨˩.waʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำสันธาน
แก้ไขผิว