มือ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มือ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mʉʉ
	ราชบัณฑิตยสภา	mue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mɯː˧/(ส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *mwɯːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨾᩨ (มื), ภาษาลาว ມື (มื), ภาษาไทลื้อ ᦙᦹ (มื), ภาษาไทใหญ่ မိုဝ်း (มึ๊ว), ภาษาอ่ายตน မိုဝ် (มึว์), ภาษาไทดำ ꪣꪳ (มึ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥪᥰ (มื๊), ภาษาอาหม 𑜉𑜢𑜤𑜈𑜫 (มึว์), ภาษาจ้วง mwz, ภาษาแสก มื๊อ

คำนาม

มือ

1. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายอยู่ต่อจากปลายแขนประกอบด้วยฝ่ามือและนิ้วมือ สำหรับจับเป็นต้น
2. เรียกสิ่งหรืออุปกรณ์บางชนิดที่มีรูปร่างอย่างมือและใช้จับแทนมือได้

   มือกล

   มือหุ่นยนต์

3. เรียกผู้ร่วมเล่นการพนันบางอย่างหรือแชร์เป็นต้น ว่า มือ

   คนหนึ่งจะเล่นกี่มือก็ได้

4. หนวดของไม้เลื้อยบางชนิดใช้เกาะสิ่งอื่นอย่างมือ

   มือตำลึง

   มือบวบ

คำลักษณนาม

มือ

1. บอกจำนวนนับ 5 ลูก เป็น 1 มือ (ใช้ในเวลานับผลไม้บางชนิด เช่น มะปราง มังคุด เงาะ)

รากศัพท์ 2

คำนาม

มือ

1. ใช้ประกอบหน้าชื่อเครื่องดนตรีที่ใช้มือบรรเลง เพื่อหมายถึงผู้ที่มีความชำนาญหรือมีทักษะในการบรรเลงดนตรีนั้น ๆ

   มือระนาด

   มือจะเข้

   มือกลอง

   มือปี่

รากศัพท์ 3

จากรูปร่างของผลส้มชนิดนี้ที่คล้ายนิ้วมือ

คำนาม

มือ

1. ชื่อส้มชนิด Citrus medica L. var. sarcodactylis (Hoola van Nooten) Swingle ในวงศ์ Rutaceae ซึ่งส่วนล่างของผลมีลักษณะคล้ายนิ้วมือ ใช้ทำยาดมได้ เรียกว่า ส้มมือ

ภาษาแสก

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *mwɯ:ᶜ (“วัน”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มื้อ, ภาษาคำเมือง ᨾᩨ᩶ (มื้), ภาษาลาว ມື້ (มื้), ภาษาไทลื้อ ᦙᦹᧉ (มื้), ภาษาไทใหญ่ မိုဝ်ႉ (มึ๎ว)

คำนาม

มือ

1. วัน