มื้อ

ดูเพิ่ม: ม.อ., ม̂อ, มอ, มือ, และ มื๊อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *mwɯ:ꟲ (“วัน”); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน มื้อ, ลาว ມື້ (มื้), คำเมือง ᨾᩨ᩶ (มื้), เขิน ᨾᩨ᩶ (มื้), ไทลื้อ ᦙᦹᧉ (มื้), ไทดำ ꪣꪳ꫁ (มึ้), ไทขาว ꪝꪳꫂ, ไทใหญ่ မိုဝ်ႉ (มึ๎ว), แสก มือ, จ้วง fwx (ฟื้อ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มื้อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mʉ́ʉ
	ราชบัณฑิตยสภา	mue
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mɯː˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

มื้อ

1. คราว, ตอน, เวลา, ใช้ในเรื่องการกินอาหาร

   อาหารมื้อเช้า

คำลักษณนาม

มื้อ

1. ครั้ง, หน

   กินยาวันละ 2 มื้อ