ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับอีสาน แยก, ลาว ແຍກ (แยก), คำเมือง ᨿᩯ᩠ᨠ (แย‍ก), เขิน ᨿᩯ᩠ᨠ (แย‍ก), ไทลื้อ ᦶᦍᧅ (แยก)

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

แยก (คำอาการนาม การแยก)

  1. ทำให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน, ทำให้อยู่เป็นพวก
    แยกกลุ่มประชุม
    แยกกล้วยไม้
    แยกนักเรียนชายออกจากนักเรียนหญิง
  2. ทำให้ห่างจากกัน
    กรรมการแยกนักมวย ๒ ฝ่ายออกจากกัน
  3. กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน
    แผ่นดินแยก
  4. แตกหรือทำให้แตกออกเป็นทาง
    แม่น้ำแยก
    ทางแยก
  5. ไม่อยู่รวมกัน, ไม่ไปด้วยกัน
    แยกกันอยู่
    แยกกันตรงนี้

ลูกคำ

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

แยก

  1. ทางที่แตกออกไปจากทางใหญ่
    หลักกิโลเมตรที่ ๑๖ มีแยกไปอำเภอเมืองฯ
  2. จุดที่ทางแตกออกไป
    แยกหัวลำโพง
    สามแยก, สี่แยก

ลูกคำ

แก้ไข