เรือ
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *rɯəᴬ⁴, จากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.rwɯəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩮᩬᩥᩋ (เรอิอ), ภาษาอีสาน เฮือ, ภาษาลาว ເຮືອ (เฮือ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦣᦲ (เฮี), ภาษาไทดำ ꪹꪭ (เฮ), ภาษาไทใหญ่ ႁိူဝ်း (เหิ๊ว), ภาษาไทใต้คง ᥞᥫᥰ (เห๊อ̂), ภาษาพ่าเก ꩭိုဝ် (หึว์), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜤𑜈𑜫 (รึว์), ภาษาจ้วง ruz, ภาษาจ้วงแบบหนง lowz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lwez (เลือ), ภาษาแสก หรัว หรือ รั๋ว; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *zuaᴬ², ภาษาไหลดั้งเดิม *Cuɾaː
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | เรือ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rʉʉa |
| ราชบัณฑิตยสภา | ruea | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɯa̯˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขเรือ
- ยานพาหนะที่ใช้สัญจรไปมาในน้ำ มักทำด้วยวิธีขุดไม้ทั้งต้นหรือนำกระดาน สังกะสี เหล็ก เป็นต้น มาประกอบกันเข้า (คำลักษณนาม ลำ)
- ตัวหมากรุกที่เดินตาตรงได้ตลอด (คำลักษณนาม ตัว)
- เครื่องเล่นอย่างหนึ่ง เอาไม้ไผ่มาเหลาแบน ๆ ดัดให้หัวงอน ใช้พุ่งแข่งกัน
- ยศทหารเรือหรือทหารอากาศชั้นสัญญาบัตรขั้นต้น ต่ำกว่าชั้นนาวาหรือนาวาอากาศ
- เรือตรี
- เรืออากาศเอก
- (ร้อยกรอง) อวัยวะเพศชาย