เรือ
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *rɯəᴬ⁴, จากไทดั้งเดิม *C̬.rwɯəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩁᩮᩬᩥᩋ (เรอิอ), อีสาน เฮือ, ลาว ເຮືອ (เฮือ), ไทลื้อ ᦵᦣᦲ (เฮี), ไทดำ ꪹꪭ (เฮ), ไทใหญ่ ႁိူဝ်း (เหิ๊ว), ไทใต้คง ᥞᥫᥰ (เห๊อ̂), พ่าเก ꩭိုဝ် (หึว์), อาหม 𑜍𑜢𑜤𑜈𑜫 (รึว์), จ้วง ruz, จ้วงแบบหนง lowz, จ้วงแบบจั่วเจียง lwez (เลือ), แสก หรัว หรือ รั๋ว; เทียบเบดั้งเดิม *zuaᴬ², ไหลดั้งเดิม *Cuɾaː
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | เรือ | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rʉʉa |
| ราชบัณฑิตยสภา | ruea | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɯa̯˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขเรือ
- ยานพาหนะที่ใช้สัญจรไปมาในน้ำ มักทำด้วยวิธีขุดไม้ทั้งต้นหรือนำกระดาน สังกะสี เหล็ก เป็นต้น มาประกอบกันเข้า (คำลักษณนาม: ลำ)
- ตัวหมากรุกที่เดินตาตรงได้ตลอด (คำลักษณนาม: ตัว)
- เครื่องเล่นอย่างหนึ่ง เอาไม้ไผ่มาเหลาแบน ๆ ดัดให้หัวงอน ใช้พุ่งแข่งกัน
- ยศทหารเรือหรือทหารอากาศชั้นสัญญาบัตรขั้นต้น ต่ำกว่าชั้นนาวาหรือนาวาอากาศ
- เรือตรี
- เรืออากาศเอก
- (ร้อยกรอง) อวัยวะเพศชาย