ตา
ภาษาไทย
แก้ไข
| พจนานุกรมภาพ | ||
|---|---|---|
| ||
|
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ตา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtaa |
| ราชบัณฑิตยสภา | ta | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /taː˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *taːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ตา, ภาษาลาว ຕາ (ตา), ภาษาคำเมือง ᨲᩣ (ตา), ภาษาเขิน ᨲᩣ (ตา), ภาษาไทลื้อ ᦎᦱ (ตา), ภาษาไทดำ ꪔꪱ (ตา), ภาษาไทใหญ่ တႃ (ตา), ภาษาคำตี้ တႃႈ, ภาษาปู้อี dal, ภาษาจ้วง da, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง ta/ha
คำนาม
แก้ไขตา (คำลักษณนาม คน)
- พ่อของแม่, ผัวของยาย
- ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา
- (ภาษาปาก) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ หรือเรียกชายรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างเป็นกันเอง หรือเรียกเด็กชายที่ตนเอ็นดูรักใคร่
- ตาเถร
- ตาแก่
- ตาเกิ้น
- ตาโย่ง
- ตาหนู
คำพ้องความ
แก้ไข- ดูที่ อรรถาภิธาน:ตา
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขพ่อของแม่
รากศัพท์ 2
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *p.taːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩣ (ตา), ภาษาอีสาน ตา, ภาษาลาว ຕາ (ตา), ภาษาไทลื้อ ᦎᦱ (ตา), ภาษาไทดำ ꪔꪱ (ตา), ภาษาไทใหญ่ တႃ (ตา), ภาษาอ่ายตน တႃ (ตา), ภาษาอาหม 𑜄𑜠 (ตะ) หรือ 𑜄𑜡 (ตา), ภาษาปู้อี dal, ภาษาจ้วง da; เทียบในกลุ่มภาษาขร้า-ไท ภาษาสุ่ย ndal, ภาษาต้งใต้ dal, ภาษาไหล [ʈʂʰaː¹] และ ภาษาเบ [ɗa¹]; เทียบภาษาจีนเก่า 睹 (OC *taːʔ, “เห็น”), ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *mata (“ตา”)
คำนาม
แก้ไขตา
- ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่ดู (คำลักษณนาม ดวง หรือ คู่ หรือ ข้าง)
- ส่วนหนึ่งของต้นไม้ตรงที่แตกกิ่ง, รอยของต้นไม้ตรงที่เคยแตกกิ่ง
- ช่องที่เกิดจากการถัก สาน หรือลากเส้นผ่านกัน
- ตาร่างแห
- ตาตะแกรง
- ตาตาราง
- คราว
- ตานี้
- ถึงตาฉันบ้างละนะ
- เรียกลายที่เป็นตาตามรูปต่าง ๆ ตามลักษณะของสิ่งของ
- ตาสมุก
- ตาราชวัติ
- ตาเมล็ดงา
- ตาเม็ดบัว
- ตาหมากรุก
คำพ้องความ
แก้ไข- ดูที่ อรรถาภิธาน:ตา
ลูกคำ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขอวัยวะ
|
ภาษาชอง
แก้ไขรากศัพท์ 1
แก้ไขคำนาม
แก้ไขตา
- ตา (พ่อของแม่)
รากศัพท์ 2
แก้ไขสืบทอดจากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *da(ʔ)
คำนาม
แก้ไขตา
คำพ้องความ
แก้ไขภาษาบาลี
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขรูปแบบอื่น
แก้ไขเขียนด้วยอักษรอื่น
คำสรรพนาม
แก้ไขตา ญ.
- คู่ศัพท์เพศหญิงของ ต
การผันรูป
แก้ไขตารางการผันรูปของ "ตา" (เพศหญิง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | สา | ตา |
| กรรมการก (ทุติยา) | ตํ | ตา |
| กรณการก (ตติยา) | ตาย | ตาหิ หรือ ตาภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | ตาย หรือ ตสฺสา หรือ ติสฺสา หรือ ติสฺสาย | ตาสํ หรือ ตาสานํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | ตาย | ตาหิ หรือ ตาภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ตาย หรือ ตสฺสา หรือ ติสฺสา หรือ ติสฺสาย | ตาสํ หรือ ตาสานํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | ตาย หรือ ตายํ หรือ ติสฺสํ | ตาสุ |