คอ
ภาษาไทยแก้ไข
| พจนานุกรมภาพ | ||
|---|---|---|
| ||
|
รูปแบบอื่นแก้ไข
- (เลิกใช้) ฅอ
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɣɔːᴬ², จากภาษาไทดั้งเดิม *ɣoːᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง 喉 (MC ɦəu, “กล่องเสียง; ลำคอ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤᩬᩴ (ฅอํ), ภาษาเขิน ᨤᩳ (ฅอ), ภาษาลาว ຄໍ (คํ), ภาษาไทดำ ꪁꪷ (ก̱ํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃး (ข๊อ̂), ภาษาไทใต้คง ᥑᥨᥝᥰ (โฃ๊ว), ภาษาพ่าเก ၵေႃ (ขอ̂), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂) หรือ 𑜁𑜞𑜦𑜡 (ขฺรอ̂), ภาษาจ้วง hoz, ภาษาแสก กฺ๊อ
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | คอ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kho | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔː˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำนามแก้ไข
คอ
- ส่วนของร่างกายที่ต่อศีรษะกับตัว
- ส่วนของภาชนะที่คอดอยู่ระหว่างตัวกับปาก
- คอหม้อ
- เรียกส่วนลำต้นของพรรณไม้วงศ์ปาล์มที่อยู่ระหว่างใบล่างสุดกับยอด
- คอมะพร้าว
- คอตาล
- โดยปริยายหมายความว่า ความมีใจชอบเสพสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอาจิณ
- คอเหล้า
- คอเบียร์
- คอหนัง
- คอละคร
การใช้แก้ไข
ส่วนของร่างกาย ราชาศัพท์ว่า พระศอ พระกัณฐ์ พระกัณฐา หรือ พระกรรฐ์
คำแปลภาษาอื่นแก้ไข
ส่วนของร่างกาย
ภาษาเขมรเหนือแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาแต้จิ๋ว 褲 (kou3); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ខោ (โข)
การออกเสียงแก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kʰɔː/
คำนามแก้ไข
คอ