ดูเพิ่ม: ใจ่, ใจ๊, และ ใจ๋

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *caɰᴬ², จากไทดั้งเดิม *cɤɰᴬ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ໃຈ (ใจ), อีสาน ใจ, คำเมือง ᨧᩲ (ใจ) หรือ ᨧᩱ (ไจ), เขิน ᨧᩱ (ไจ), ไทลื้อ ᦺᦈ (ไจ), ไทดำ ꪻꪊ (ใจ), ไทขาว ꪻꪊ, ไทใหญ่ ၸႂ် (ใจ), ไทใต้คง ᥓᥬ (ใจ), พ่าเก ꩡၞ် (ใจ), อาหม 𑜋𑜨𑜧 (ฉอ̂ว์); เทียบออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *qaCay

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ไจ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjai
ราชบัณฑิตยสภาchai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕaj˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงไจ

คำนาม

แก้ไข

ใจ

  1. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด (คำลักษณนาม: ดวง)
    ใจก็คิดว่าอย่างนั้น
  2. หัวใจ (คำลักษณนาม: ดวง)
    ใจเต้น
  3. ลมหายใจ
    กลั้นใจ
    อึดใจ
    หายใจ
  4. ความรู้สึกนึกคิด
    ใจคด
    ใจซื่อ
  5. จุดสำคัญของบางสิ่งบางอย่าง
    ใจมือ
  6. บริเวณที่ถือว่าเป็นจุดสำคัญของสถานที่
    ใจบ้านใจเมือง

ลูกคำ

แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ใจ

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨧᩲ (ใจ)