ดูเพิ่ม: ด้วง

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ดวง, ภาษาลาว ດວງ (ดวง), ภาษาคำเมือง ᨯ᩠ᩅᨦ (ดวง), ภาษาไทดำ ꪒꪺꪉ (ดัวง), ภาษาไทขาว ꪒꪺꪉ, ภาษาเขมร ដួង (ฎัวง)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ดวง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงduuang
ราชบัณฑิตยสภาduang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/dua̯ŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ดวง

  1. คำเรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นรูปกลม ๆ หรือที่เห็นเป็นวง ๆ, และบางสิ่งที่ไม่มีรูป
    ดวงดาว
    ดวงไฟ
    ดวงตรา
    ดวงกสิณ
    ดวงชีวิต
    ดวงวิญญาณ
  2. ใช้ประกอบคำอื่นเป็นคำเปรียบเทียบ หมายความถึงสิ่งที่เป็นที่รักยิ่ง หญิงที่รัก หรือลูกที่รัก
    ดวงใจ
    ดวงตา
    ดวงสมร
  3. ผังที่แสดงตำแหน่งของดาวพระเคราะห์ต่าง ๆ ในท้องฟ้าขณะที่เกิดเหตุการณ์บางอย่าง โดยเฉพาะดวงชะตากำเนิด ซึ่งกำหนดความเป็นไปในชีวิตของบุคคลต่าง ๆ ตามความเชื่อทางโหราศาสตร์, เรียกเต็มว่า ดวงชะตา
  4. ความเป็นไปในชีวิตตามกำหนดของดวงชะตา

ลักษณะนาม

แก้ไข

ดวง

  1. ลักษณนามเรียก จิต วิญญาณ หรือ สิ่งที่มีแสงสว่าง