ชะตา
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี ชาตา[1], รูปผันหนึ่งของ ชาต (“การเกิด”)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ชะ-ตา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chá-dtaa |
| ราชบัณฑิตยสภา | cha-ta | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰa˦˥.taː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ชะตา
- ลักษณะหรืออัธยาศัยบางอย่างที่ทำให้รู้สึกชอบหรือไม่ชอบตั้งแต่แรกพบกัน
- ถูกชะตากัน
- ไม่ถูกชะตากัน
- ลักษณะที่บังเกิดสำแดงเหตุดีและร้าย
- ชะตาดี
- ชะตาร้าย
- ชะตาชีวิต
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, ชะตา (๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๑).