หัวใจ
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
หัว + ใจ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫົວໃຈ (ห็วใจ), ภาษาไทใหญ่ ႁူဝ်ၸႂ် (หูวใจ), ภาษาไทลื้อ ᦷᦠᦺᦈ (โหไจ); เทียบความหมายตามตัวอักษรของภาษาจีน 心頭
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | หัว-ไจ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hǔua-jai |
| ราชบัณฑิตยสภา | hua-chai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hua̯˩˩˦.t͡ɕaj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
หัวใจ
- (กายวิภาคศาสตร์) อวัยวะภายในสำหรับฉีดเลือดให้หมุนเวียนเลี้ยงร่างกาย (คำลักษณนาม ดวง)
- ใจ, สิ่งที่มีหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด
- เขาทำอย่างนี้เหมือนเป็นคนไม่มีหัวใจ
- ส่วนสำคัญของสิ่งต่าง ๆ
- อักษรย่อของหลักธรรมหรือข้อความต่าง ๆ ที่ผูกไว้เพื่อกำหนดจำได้ง่าย นิยมว่าเป็นของขลัง
- หัวใจอริยสัจ ว่า "ทุ. ส. นิ. ม."
- หัวใจนักปราชญ์ ว่า "สุ. จิ. ปุ. ลิ."
- หัวใจเศรษฐี ว่า "อุ. อา. ก. ส."