ดูเพิ่ม: ป̄าก, ปากฺี, และ ป้าก

ภาษาไทย แก้ไข

 
วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia
 
ปากของมนุษย์

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *paːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ปาก, ภาษาลาว ປາກ (ปาก), ภาษาคำเมือง ᨸᩣ᩠ᨠ (ปาก), ภาษาไทลื้อ ᦔᦱᧅ (ปาก), ภาษาไทดำ ꪜꪱꪀ (ปาก), ภาษาไทใหญ่ ပၢၵ်ႇ (ป่าก), ภาษาอาหม 𑜆𑜀𑜫 (ปก์), ภาษาแสก ป̄าก, ภาษาจ้วง bak

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ปาก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpàak
ราชบัณฑิตยสภาpak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paːk̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

ปาก

  1. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า ใช้สำหรับกินอาหาร และออกเสียง
  2. โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณปาก เช่น ปากเปื่อย
  3. ขอบช่องแห่งสิ่งต่าง ๆ เช่น ปากหม้อ ปากไห
  4. ต้นทางสำหรับเข้าออก เช่น ปากช่อง ปากตรอก, ถ้าเป็นทางทะเล เรียกว่า ปากน้ำ, ปากแม่น้ำ เช่น ปากพูน ปากเซ
  5. กลีบดอกกล้วยไม้คล้ายรูปกรวยหรือหลอดที่อยู่ตรงกลางเป็นที่อยู่ของเกสร, กระเป๋า ก็เรียก

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

คำลักษณนาม แก้ไข

ปาก

  1. เรียกสิ่งบางอย่างเช่นแหอวนหรือพยานบุคคล เช่น แหปากหนึ่ง อวน 2 ปาก พยาน 3 ปาก

คำกริยา แก้ไข

ปาก

  1. พูด
    ดีแต่ปาก

คำพ้องความ แก้ไข

ดูที่ อรรถาภิธาน:ปาก

ภาษาคำเมือง แก้ไข

คำนาม แก้ไข

ปาก

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩣ᩠ᨠ (ปาก)

คำกริยา แก้ไข

ปาก (คำอาการนาม ก๋ารปาก or ก๋านปาก)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩣ᩠ᨠ (ปาก)

ภาษาอีสาน แก้ไข

คำกริยา แก้ไข

ปาก (คำอาการนาม การปาก)

  1. พูด