สา
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | สา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǎa |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /saː˩˩˦/ | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาบาลี สาน (“หมา”); เทียบภาษาสันสกฤต श्वन् (ศฺวนฺ, “หมา”)
คำนามแก้ไข
สา
รากศัพท์ 2แก้ไข
จากภาษาคำเมือง สา (“ต้นกระสา”)
คำนามแก้ไข
สา
รากศัพท์ 3แก้ไข
จากภาษาอีสาน สา (“งูหลายชนิด”)
คำนามแก้ไข
สา
- ชื่องูหลายชนิดในหลายวงศ์ เช่น สาเหลือง หมายถึง งูลายสอบ้าน (Xenochrophis piscator) สาขาว หมายถึง งูทับสมิงคลา (Bungarus candidus) สาคอแดง หมายถึง งูลายสาบคอแดง (Rhabdophis subminiatus)
รากศัพท์ 4แก้ไข
คำสันธานแก้ไข
สา
รากศัพท์ 5แก้ไข
คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข
สา
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร
ภาษาคำเมืองแก้ไข
คำนามแก้ไข
สา
- ต้นกระสา
ภาษาบาลีแก้ไข
รูปแบบอื่นแก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนามแก้ไข
สา ญ.
การผันรูปแก้ไข
ตารางการผันรูปของ "สา" (เพศหญิง)
ภาษาปักษ์ใต้แก้ไข
คำกริยาแก้ไข
สา (คำอาการนาม ก่านสา)
- รู้สึก
- สาว่า ใส่เคยลงไปในแกงแล้วนิ
- รู้สึกว่า ใส่กะปิลงไปในหม้อแกงแล้ว
คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข
สา (คำอาการนาม ขว่ามสา)
- เดียงสา
- เด็กมันญังบ่ฮู้สาทีนิ
- เด็กมันยังไม่รู้เดียงสา
ภาษาอีสานแก้ไข
คำนามแก้ไข
สา
- ชื่องูหลายชนิดในหลายวงศ์