สม

ดูเพิ่ม: สม., สมี, สุม, สุ่ม, และ ส้ม

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सम (สม) หรือภาษาบาลี สม; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສົມ (ส็ม), ສະມະ (สะมะ), ສົມມະ (ส็มมะ), ภาษาไทดำ ꪶꪎꪣ (โสม); ร่วมรากกับ เสมอ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สม	[เสียงสมาส] สะ-มะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǒm	sà-má-
	ราชบัณฑิตยสภา	som	sa-ma-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/som˩˩˦/(สัมผัส)	/sa˨˩.ma˦˥./

คำคุณศัพท์

สม

1. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, รับกัน

   บ่าวสาวคู่นี้สมกัน

   เขาแต่งตัวสมฐานะ

   แสดงละครได้สมบทบาท

   เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี

   เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย

   หัวแหวนสมกับเรือนแหวน

2. ตรงกับ

   สมคะเน

   สมปรารถนา

   สมความตั้งใจ

3. (ภาษาปาก) สมน้ำหน้า

   สมแล้วที่สอบตก เพราะขี้เกียจนัก

รากศัพท์ 2

เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ สุม

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǒm
	ราชบัณฑิตยสภา	som
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/som˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์

สม

1. ร่วมด้วยกัน, รวมกัน

   สมคิด

   สมรู้