ยาย
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *naːjᴬ (“ยาย”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຍາຍ (ยาย), ภาษาไทใหญ่ ၼၢႆး (น๊าย); เทียบภาษาอินโดนีเซีย nyai, ภาษาเขมร យាយ (ยาย), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง daiq, ภาษาจ้วง daiqหรือnaiq
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ยาย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yaai |
| ราชบัณฑิตยสภา | yai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /jaːj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ยาย (คำลักษณนาม คน)
- แม่ของแม่, เมียของตา
- หญิงที่เป็นญาติชั้นเดียวกับแม่ของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับยาย
- (ภาษาปาก) คำเรียกหญิงสูงอายุอย่างไม่ค่อยเคารพนับถือ
- ยายป้า
- ยายแก่
- ยายคุณหญิง
- (ภาษาปาก) เรียกหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างเป็นกันเอง
- ยายปุก
- ยายกุ้ง
- (ภาษาปาก) ใช้เรียกผู้หญิงที่อ่อนวัยกว่าอย่างเป็นกันเอง
- ยายหนู
หมายเหตุ แก้ไข
ในกรณีที่เรียกหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าหรือรุ่นราวคราวเดียวกันในบางครั้งมักออกเสียงเป็น “ยัย”
ภาษาเขมรเหนือ แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /jaːj/
คำกริยา แก้ไข
ยาย
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /jaːj˧˧/
คำกริยา แก้ไข
ยาย (คำอาการนาม การยาย)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩀᩣ᩠ᨿ (ย̱าย)