ยาย
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *naːjᴬ (“ยาย”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຍາຍ (ยาย), ภาษาไทใหญ่ ၼၢႆး (น๊าย); เทียบภาษาอินโดนีเซีย nyai, ภาษาเขมร យាយ (ยาย), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง daiq, ภาษาจ้วง daiqหรือnaiq
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ยาย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yaai |
| ราชบัณฑิตยสภา | yai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /jaːj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขยาย (คำลักษณนาม คน)
- แม่ของแม่, เมียของตา
- หญิงที่เป็นญาติชั้นเดียวกับแม่ของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับยาย
- (ภาษาปาก) คำเรียกหญิงสูงอายุอย่างไม่ค่อยเคารพนับถือ
- ยายป้า
- ยายแก่
- ยายคุณหญิง
- (ภาษาปาก) เรียกหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างเป็นกันเอง
- ยายปุก
- ยายกุ้ง
- (ภาษาปาก) ใช้เรียกผู้หญิงที่อ่อนวัยกว่าอย่างเป็นกันเอง
- ยายหนู
หมายเหตุ
แก้ไขในกรณีที่เรียกหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าหรือรุ่นราวคราวเดียวกันในบางครั้งมักออกเสียงเป็น “ยัย”
ภาษาเขมรเหนือ
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /jaːj/
คำกริยา
แก้ไขยาย
ภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /jaːj˧˧/
คำกริยา
แก้ไขยาย (คำอาการนาม การยาย)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩀᩣ᩠ᨿ (ย̱าย)