รอย
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
การแบ่งพยางค์ | รอย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rɔɔi |
ราชบัณฑิตยสภา | roi | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɔːj˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *rwuːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຮອຍ (ฮอย̃), ภาษาคำเมือง ᩁᩬ᩠ᨿ (รอย), ภาษาเขิน ᩁᩭ (รอย), ภาษาไทลื้อ ᦣᦾ (ฮอ̂ย), ภาษาไทใหญ่ ႁွႆး (ห๊อ̂ย), ภาษาไทใต้คง ᥞᥩᥭᥰ (ห๊อ̂ย), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜩 (รอ̂ย์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง roiz, ภาษาจ้วง riz/soiz
คำนามแก้ไข
รอย
- ลักษณะที่เป็นเส้น เป็นริ้ว หรือลวดลายเป็นต้นที่ปรากฏอยู่บนพื้นสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
- รอยขีด
- รอยหน้าผากย่น
- รอยพระบาท
- รอยต่อ
- รอยประสาน
- เค้า, เค้าเงื่อน
- แกะรอย
- ตามรอย
- โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
- รอยรัก
- ทาง
- มารอยเดียวกัน
คำลักษณนามแก้ไข
รอย
รากศัพท์ 2แก้ไข
คำกริยาวิเศษณ์แก้ไข
รอย
ภาษาแสกแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *roːjꟲ (“จำนวนร้อย”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ร้อย, ภาษาอีสาน ฮ่อย, ภาษาลาว ຮ້ອຍ (ฮ้อย̃), ภาษาไทลื้อ ᦣᦾᧉ (ฮ้อ̂ย), ภาษาไทใหญ่ လွႆႉ (ล๎อ̂ย), ภาษาไทดำ ꪭ꫁ꪮꪥ (ฮ้อย)
เลขแก้ไข
รอย
- (หนึ่ง) ร้อย