ต
|
ภาษาร่วม แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (พยัญชนะต้น) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t-/
- (พยัญชนะสะกด) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /-t̚/
ตัวอักษร แก้ไข
ต
- พยัญชนะในอักษรไทย ใช้แทนเสียง /t/ หรือเสียงที่ใกล้เคียงเช่น /t̪/
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ 1 แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ตอ | ตอ-เต่า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtɔɔ | dtɔɔ-dtào |
ราชบัณฑิตยสภา | to | to-tao | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tɔː˧/(สัมผัส) | /tɔː˧.taw˨˩/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
ตัวอักษร แก้ไข
ต
- พยัญชนะตัวที่ 21 เรียกว่า ต เต่า เป็นอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น จิต เมตตา ฟุต
รากศัพท์ 2 แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ตะ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtà |
ราชบัณฑิตยสภา | ta | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /taʔ˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ต
ภาษาบาลี แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ต
- (สรรพนามระบุเฉพาะ) นั้น
- พระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ พ.ศ.๒๕๓๘ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑, พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑ [301]
- เตน สมเยน พุทฺโธ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม ฯ
- สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี
- พระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ พ.ศ.๒๕๓๘ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑, พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑ [301]
การผันรูป แก้ไข
ตารางการผันรูปของ "ต" (เพศชาย)
ตารางการผันรูปของ "ตา" (เพศหญิง)
การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
---|---|---|
กรรตุการก (ปฐมา) | สา | ตา |
กรรมการก (ทุติยา) | ตํ | ตา |
กรณการก (ตติยา) | ตาย | ตาหิ หรือ ตาภิ |
สัมปทานการก (จตุตถี) | ตาย หรือ ตสฺสา หรือ ติสฺสา หรือ ติสฺสาย | ตาสํ หรือ ตาสานํ |
อปาทานการก (ปัญจมี) | ตาย | ตาหิ หรือ ตาภิ |
สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ตาย หรือ ตสฺสา หรือ ติสฺสา หรือ ติสฺสาย | ตาสํ หรือ ตาสานํ |
อธิกรณการก (สัตตมี) | ตาย หรือ ตายํ หรือ ติสฺสํ | ตาสุ |
ตารางการผันรูปของ "ต" (เพศกลาง)
การใช้ แก้ไข
The case form ตทฺ is only used before vowels and as the prefixed combining form. Before vowels, the phinthu and leading o ang are dropped.
คำพ้องความ แก้ไข
คำแผลง แก้ไข
คำสรรพนาม แก้ไข
ต ช. หรือ ก.
- (สรรพนามระบุเฉพาะ) สรรพนามบุรุษที่สาม เพศชาย: ท่าน, เขา, นาย, มัน, ผู้นั้น, เป็นต้น
- พระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ พ.ศ.๒๕๓๘ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑, พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑ [1]
- อิติปิ โส ภควา อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน สุคโต โลกวิทู อนุตฺตโร ปุริสทมฺมสารถิ สตฺถา เทวมนุสฺสานํ พุทฺโธ ภควาติ
- อย่างนี้ว่า พระผู้มีพระภาคองค์นั้น ทรงเป็นพระอรหันต์แม้เพราะเหตุนี้ ทรงตรัสรู้เองโดยชอบแม้เพราะเหตุนี้ ทรงบรรลุวิชชาและจรณะแม้เพราะเหตุนี้ เสด็จไปดีแม้เพราะเหตุนี้ ทรงทราบโลกแม้เพราะเหตุนี้ ทรงเป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึกไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่าแม้เพราะเหตุนี้ ทรงเป็นศาสดาของเทพและมนุษย์ทั้งหลายแม้เพราะเหตุนี้ ทรงเป็นพุทธะแม้เพราะเหตุนี้ ทรงเป็นพระผู้มีพระภาคแม้เพราะเหตุนี้
- พระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ พ.ศ.๒๕๓๘ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑, พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑ [1]
- (สรรพนามระบุเฉพาะ) สรรพนามบุรุษที่สาม เพศกลาง: มัน
การผันรูป แก้ไข
ตารางการผันรูปของ "ต" (เพศชาย)
ตารางการผันรูปของ "ต" (เพศกลาง)
การใช้ แก้ไข
The case form ตทฺ is only used before vowels and as the prefixed combining form. Before vowels, the phinthu and leading o ang are dropped.
คำเกี่ยวข้อง แก้ไข
- ตา ญ. (“สรรพนามบุรุษที่สาม เพศหญิง”)