อักษรกลาง

ภาษาไทย

รากศัพท์

อักษร +‎ กลาง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อัก-สอน-กฺลาง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	àk-sɔ̌ɔn-glaang
	ราชบัณฑิตยสภา	ak-son-klang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔak̚˨˩.sɔːn˩˩˦.klaːŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

อักษรกลาง

1. พยัญชนะที่คำเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันได้ครบ 4 รูป 5 เสียง มีรูปวรรณยุกต์กับเสียงวรรณยุกต์ตรงกัน เช่น กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า คำตายมีพื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันได้ 4 เสียง มี 3 รูป คือ พื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์ ◌้ เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์ ◌๊ เป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์ ◌๋ เป็นเสียงจัตวา เช่น จะ จ้ะ จ๊ะ จ๋ะ มี 9 ตัว คือ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ