อ

อ U+0E2D, อ THAI CHARACTER O ANG ← ฬ [U+0E2C] Thai ฮ → [U+0E2E]

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ออ	ออ-อ่าง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ɔɔ	ɔɔ-àang
	ราชบัณฑิตยสภา	o	o-ang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔɔː˧/(ส)	/ʔɔː˧.ʔaːŋ˨˩/(ส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		อ. ออ ออร์

• (พยัญชนะต้น) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ʔ-/

ตัวอักษร

พยัญชนะตัวที่ 43 - อ

อ

1. พยัญชนะตัวที่ 43 เรียกว่า อ อ่าง เป็นอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะต้น, ใช้นำตัว ย ให้ผันอย่างอักษรกลาง ปัจจุบันมีเพียง 4 คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก, ใช้เป็นรูปสระออ เช่น รอ ปอ และประสมเป็นสระอือ เอือ เออ เช่น มือ เถือ เธอ

รากศัพท์ 2

จากภาษาสันสกฤต अ- (อ-, “ไม่”) หรือภาษาบาลี อ- (“ไม่”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		[เสียงสมาส] อะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	à-
	ราชบัณฑิตยสภา	a-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔa˨˩./

คำคุณศัพท์

อ

1. เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยพยัญชนะ

ภาษาบาลี

รากศัพท์

จาก น นิบาต; จากภาษาสันสกฤต अ- (อ-), จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *n̩-

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

• อ-
• 𑀅- (อ-) (อักษรพราหมี)
• अ- (อ-) (อักษรเทวนาครี)
• অ- (อ-) (อักษรเบงกอล)
• අ- (อ-) (อักษรสิงหล)
• အ- (อ-) หรือ ဢ- (อ-) (อักษรพม่า)
• ᩋ- (อ-) (อักษรไทธรรม)
• ອ- (อ-) หรือ ອະ- (อะ-) (อักษรลาว)
• អ- (อ-) (อักษรเขมร)
• a- (อักษรละติน)

เขียนด้วยอักษรอื่น

• อนฺ-
• 𑀅𑀦𑁆- (อนฺ-) (อักษรพราหมี)
• अन्- (อนฺ-) (อักษรเทวนาครี)
• অন্- (อนฺ-) (อักษรเบงกอล)
• අන්- (อนฺ-) (อักษรสิงหล)
• အန်- (อน์-) หรือ ဢၼ်- (อน์-) (อักษรพม่า)
• ᩋᨶ᩺- (อน์-) (อักษรไทธรรม)
• ອນ຺- (อนฺ-) หรือ ອັນ- (อัน-) (อักษรลาว)
• អន៑- (อนฺ-) (อักษรเขมร)
• an- (อักษรละติน)

อุปสรรค

อ

1. ไม่

คำเกี่ยวข้อง

ไม่พบหมวดหมู่ บาลี word prefixed with อ-