อ

อ U+0E2D, อ THAI CHARACTER O ANG ← ฬ [U+0E2C] Thai ฮ → [U+0E2E]

ภาษาไทย

ตัวอักษร

พยัญชนะตัวที่ 43 - อ

อ (ออ อ่าง)

1. พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ

รากศัพท์ 2

จากภาษาสันสกฤต अ- (อ-, “ไม่”), จากภาษาบาลี อ- (“ไม่”)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [ʔä˩ ~ ʔä˧]
• คำอ่านภาษาไทย:อะ-

การแบ่งพยางค์		[เสียงสมาส] อะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	à-
	ราชบัณฑิตยสภา	a-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔa˨˩./

อุปสัค

อ

1. เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยพยัญชนะ

ภาษาบาลี

รากศัพท์

จาก น นิบาต; จากภาษาสันสกฤต अ- (อ-), จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *n̩-

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

• อ-
• 𑀅- (อ-) (อักษรพราหมี)
• अ- (อ-) (อักษรเทวนาครี)
• অ- (อ-) (อักษรเบงกอล)
• අ- (อ-) (อักษรสิงหล)
• အ- (อ-) หรือ ဢ- (อ-) (อักษรพม่า)
• ᩋ- (อ-) (อักษรไทธรรม)
• ອ- (อ-) หรือ ອະ- (อะ-) (อักษรลาว)
• អ- (อ-) (อักษรเขมร)
• a- (อักษรละติน)

เขียนด้วยอักษรอื่น

• อนฺ-
• 𑀅𑀦𑁆- (อนฺ-) (อักษรพราหมี)
• अन्- (อนฺ-) (อักษรเทวนาครี)
• অন্- (อนฺ-) (อักษรเบงกอล)
• අන්- (อนฺ-) (อักษรสิงหล)
• အန်- (อน์-) หรือ ဢၼ်- (อน์-) (อักษรพม่า)
• ᩋᨶ᩺- (อน์-) (อักษรไทธรรม)
• ອນ຺- (อนฺ-) หรือ ອັນ- (อัน-) (อักษรลาว)
• អន៑- (อน̄-) (อักษรเขมร)
• an- (อักษรละติน)

อุปสัค

อ

1. ไม่

คำเกี่ยวข้อง

ไม่พบหมวดหมู่ บาลี word prefixed with อ-