ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์อี๋
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงǐi
ราชบัณฑิตยสภาi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔiː˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน (îⁿ, กลม; ลูกกลม)[1] หรือ (îⁿ, ลูกกลมเล็ก ๆ)

คำนาม

แก้ไข

อี๋

  1. ชื่อขนมของจีนชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าปั้นเป็นลูกกลมต้มน้ำตาล

ดูเพิ่ม

แก้ไข

รากศัพท์ 2

แก้ไข

คำอนุภาค

แก้ไข

อี๋

  1. (ล้าสมัย) คำใช้ขยายกริยา คราง ในคำว่า ครางอี๋

คำอุทาน

แก้ไข

อี๋

  1. เสียงที่เปล่งออกมาเมื่อเจอสิ่งขยะแขยง น่ารังเกียจ

รากศัพท์ 3

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

อี๋

  1. (ภาษาปาก, ล้าสมัย) กิริยาที่แสดงอาการเอาอกเอาใจหรือประจบประแจงเป็นต้น

ดูเพิ่ม

แก้ไข

อ้างอิง

แก้ไข