อี๋

ดูเพิ่ม: อ, อ., อิ, อิ., อี, อี่, อี้, อี๊, อึ, อึ๊, อุ๊, อู่, อู้, และ อู๋

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อี๋
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ǐi
	ราชบัณฑิตยสภา	i
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔiː˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากฮกเกี้ยน 圓 (îⁿ, “กลม; ลูกกลม”) หรือ 丸 (îⁿ, “ลูกกลมเล็ก ๆ”)

คำนาม

อี๋

1. ชื่อขนมของจีนชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าปั้นเป็นลูกกลม ๆ ต้มน้ำตาล

ดูเพิ่ม

• เกี้ยมอี๋

รากศัพท์ 2

คำอนุภาค

อี๋

1. (ล้าสมัย) คำใช้ขยายกริยา คราง ในคำว่า ครางอี๋

คำอุทาน

อี๋

1. เสียงที่เปล่งออกมาเมื่อเจอสิ่งขยะแขยง น่ารังเกียจ

รากศัพท์ 3

คำกริยา

อี๋

1. (ภาษาปาก, ล้าสมัย) กิริยาที่แสดงอาการเอาอกเอาใจหรือประจบประแจงเป็นต้น

ดูเพิ่ม

• อี๋อ๋อ