เปล่ง

ภาษาไทย

ร่วมเชื้อสายกับอีสาน เป่ง, ลาว ເປັ່ງ (เปั่ง) หรือ ເປ່ງ (เป่ง), คำเมือง ᨸᩖᩮ᩵ᨦ (ปเล่ง), เขิน ᨸᩮ᩠᩵ᨦ (เป่ง), ไทลื้อ ᦔᦲᧂᧈ (ปี่ง) หรือ ᦵᦔᧂᧈ (เป่ง)

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เปฺล็่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bplèng
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	pleng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pleŋ˨˩/^{(สัมผัส)}

เปล่ง (คำอาการนาม การเปล่ง)

เปล่ง (คำอาการนาม ความเปล่ง)

เปล่ง (คำอาการนาม คำเปล่ง หรือ ฅวามเปล่ง)