อี่
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาจีนเก่า 乙 (OC *qriɡ, “ที่สอง”); เทียบภาษาจ้วงใต้ i(อี), ภาษาไตนง y (อี)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | อี่ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ìi |
ราชบัณฑิตยสภา | i | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔiː˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
อี่
- (โบราณ) เรียกลูกสาวคนที่ 2 ว่า ลูกอี่
- (โบราณ) คำนำหน้าชื่อผู้หญิงสามัญชนทั่วไป ซึ่งใช้ในทางเสียหายโดยเฉพาะทางด้านชู้สาว
- หย่างไอ้ดีบวดอยู่วัดโพเสพเมถุนธรรมด้วยอี่ทองมาก อี่เพียน อี่พิ่ม อี่บุนรอด อี่หนู อี่เขียว(สามดวง)
ดูเพิ่ม แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔìi/
คำนาม แก้ไข
อี่