อี่

ดูเพิ่ม: อ, อ., อิ, อิ., อี, อี้, อี๊, อี๋, อึ, อึ๊, อุ๊, อู่, อู้, และ อู๋

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาจีนเก่า 乙 (OC *qriɡ, “ที่สอง”); เทียบภาษาจ้วงใต้ i（อี）, ภาษาไตนง y （อี）

การแบ่งพยางค์		อี่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ìi
	ราชบัณฑิตยสภา	i
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔiː˨˩/^{(สัมผัส)}

อี่

(โบราณ) เรียก ลูกสาว คน ที่ 2 ว่า ลูกอี่
(โบราณ) คำ นำ หน้า ชื่อ ผู้หญิง สามัญชน ทั่วไป ซึ่ง ใช้ใน ทาง เสียหาย โดย เฉพาะทางด้าน ชู้สาว
หย่างไอ้ดีบวดอยู่วัดโพเสพเมถุนธรรมด้วยอี่ทองมาก อี่เพียน อี่พิ่ม อี่บุนรอด อี่หนู อี่เขียว
(สามดวง)

อี่