ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์ 1

แก้ไข

จากเขมร គ្រុះ (คฺรุะ); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน คุ, ลาว ຄຸ (คุ), ญ้อ คุ

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์คฺรุ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkrú
ราชบัณฑิตยสภาkhru
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰruʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ครุ

  1. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง รูปกลมเหมือนกะลาตัด ยาชัน มีหูหิ้ว ใช้ตักน้ำ

รากศัพท์ 2

แก้ไข

ยืมมาจากบาลี ครุ (หนัก)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์คะ-รุ[เสียงสมาส]
คะ-รุ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงká-rúká-rú-
ราชบัณฑิตยสภาkha-rukha-ru-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰa˦˥.ruʔ˦˥/(สัมผัส)/kʰa˦˥.ru˦˥./

คำนาม

แก้ไข

ครุ

  1. พยางค์ที่มีเสียงหนักในตำราฉันทลักษณ์ คือ พยางค์ที่ประกอบด้วยสระเสียงยาวและสระเกิน และพยางค์ที่มีตัวสะกดทั้งสิ้น, เขียนย่อเป็นรูปตีนเหยียด

คำคุณศัพท์

แก้ไข

ครุ

  1. (ภาษาหนังสือ) หนัก

รากศัพท์ 3

แก้ไข

ยืมมาจากบาลี ครุ (ครู)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์คะ-รุ[เสียงสมาส]
คะ-รุ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงká-rúká-rú-
ราชบัณฑิตยสภาkha-rukha-ru-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰa˦˥.ruʔ˦˥/(สัมผัส)/kʰa˦˥.ru˦˥./

คำนาม

แก้ไข

ครุ

  1. (ภาษาหนังสือ) ครู

ภาษาบาลี

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ครุ ช.

  1. ครู

การผันรูป

แก้ไข

คำคุณศัพท์

แก้ไข

ครุ

  1. หนัก

การผันรูป

แก้ไข