ดูเพิ่ม: หวี, หัว, และ หิว

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *triːwꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫິ້ວ (หิ้ว), ภาษาไทใหญ่ ႁိဝ်ႈ (หิ้ว), ภาษาปู้อี riuc, ภาษาจ้วง riuj, ภาษาแสก ริ̂วภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hiuj/tiuj-หิ้ว ถิ้ว

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์ฮิ่ว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงhîu
ราชบัณฑิตยสภาhio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/hiw˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

หิ้ว (คำอาการนาม การหิ้ว)

  1. จับหรือถือให้ห้อยถ่วงลงมา
  2. (ภาษาปาก, สแลง) นำสิ่งของที่ผู้อื่นวานให้ซื้อกลับจากต่างประเทศ โดยใส่มากับสัมภาระ